Vandaag moet ik me om 10.00 melden bij de gevangenis in Zwolle.
Ik vertrek akelig vroeg vanuit Tilburg, het is 05.30 . Ik besluit te lopen naar het station,het is een klein uur lopen.
De kinderen slapen nog en ik verlaat het huis met lood in mijn schoenen. Ik zal ze de komende 2 weken moeten missen. Ik loop door de nog stille straten en vraag me ondertussen af wat me te wachten staat,ik heb geen idee. Ik ben een groentje,dat zal later ook zeker blijken...
Ik moet de trein van 06.30 hebben maar omdat de wandeling verder is dan ik dacht,mis ik deze trein. Ik neem de trein van 07.00 een rechtstreekse verbinding. De treinreis duurt ruim 2 uur en in die tijd tuur ik wat naar buiten,overdenk mijn leven en dommel zo nu en dan wat weg.
Dan ben ik in Zwolle,nu op zoek naar een bus. Die bus blijkt moeilijk te vinden en ik moet het gaan vragen. Daar ben ik niet blij mee. Ik loop daar met mijn rugzak en moet gaan vragen welke bus er naar de gevangenis gaat. Ik heb zeker 6 mensen aangesproken maar niemand weet het. Ik plof op een bankje neer,wat nu. Naast me zit een man,oké,ik vraag het nog een keer. Nu heb ik beet,deze man moet ook naar de gevangenis en weet welke bus we moeten hebben,gelukkig!
We stappen de bus in samen en ik betaal mijn kaartje. De vriendelijke meneer heeft niet genoeg geld bij zich en dus betaal ik ook zijn kaartje. We gaan samen zitten en ik mag zijn telefoon gebruiken om de gevangenis te bellen om te zeggen dat ik iets verlaat ben.Zo hebben we elkaar mooi geholpen. Het laatste stuk lopen en dan nemen we met een handdruk afscheid,ik ga me melden,de meneer komt iemand ophalen.
Ik zucht diep ,en ga naar binnen,ik ga me melden,ik ben trouwens precies op tijd.
Ik word verzocht in de wachtruimte plaats te nemen . Hier moet ik een tijdje wachten.Er zit nog een vrouw in deze ruimte,het is Nurilla waar ik de komende 2 weken veel mee zal optrekken.
We wachten bijna een uur en dan worden we opgehaald.Weer een andere ruimte,nu veel kleiner waar we weer moeten wachten. De deur van deze ruimte word zwaar vergrendeld. We zitten hier een kwartier te wachten. Ik word opgehaald en ga mee naar een kamertje waar mijn vingerafdrukken worden genomen. Ik moet huilen,het word even teveel,wat gebeurt er allemaal met mij,wat doe ik hier!? Ik moet wel 4 keer mijn afdrukken geven maar het apparaat werkt niet. Laat maar zitten dan,zegt de bewaakster. Ik moet mee lopen naar een andere kamer.Hier wachten 2 bewaaksters met witte handschoenen aan....visitatie.
Helemaal uitkleden en vervolgens 3 keer hurken , tong omhoog en er word in mijn oren en neus gekeken om te kijken of ik niets mee naar binnen smokkel.Hierna moet ik douchen en mijn haren wassen. Dan word mijn hele tas uit gepakt en alles word nagevoeld en na gekeken. Mijn legerbroek word eruit gehaald,die mag ik niet aan binnen ,ook een te korte rok word eruit gehaald. Niet toegestaan. Ook dit is klaar nu en dan naar de medische dienst. Een hele waslijst aan vragen. Ik heb geen ziekte en gebruik geen medicatie dus ik was redelijk snel klaar. Het enige wat even gedoe opleverde was mijn borstkolf. Ik gaf Treffer nog steeds borstvoeding en dus moest die kolf wel mee. Na grondige inspectie mocht ie mee naar binnen.
Het is inmiddels 13.00 en ik snak naar een shaggie en een bakkie koffie.
Ik mag naar mijn afdeling en krijg ondertussen te horen dat ik samen op cel moet met iemand,hmmm,daar had ik niet op gerekend.
Ik word naar boven gebracht naar mijn afdeling,als ik daar kom schrik ik me rot. Wat een kabaal,wat een drukte,geschreeuw ,gelach,muziek,stofzuigers en veel nieuwsgierige blikken,wat word er binnen gebracht. Mijn cel word aangewezen,op het moment dat ik naar binnen wil gaan ,komt er een vrouw op me af die zegt,let op wat je eet ,er zitten wormen in het eten hier! En weg rent ze weer.
Ik ga mijn cel in en zie een jonge meid,mijn cel genoot. Ik wil me voor stellen aan haar maar ik krijg geen kans,ze loopt naar me toe en vraagt,heb je bolletjes bij je? Nee,meid,die heb ik niet.
Ongelofelijk,wat een binnen komst! De jonge vrouw waar ik de cel mee moet delen blijkt een heroïne verslaafde te zijn,ze zit voor de 6e keer vast en word na deze detentie verplicht in een tbs kliniek opgenomen.
Ik ga zitten en mijn celgenoot gaat gelijk koffie voor me maken en ze maakt me wegwijs. Ze is erg lief en gul. Ik heb helemaal geen geld en kan dus niets kopen. Maar haar koelkast en voorraad kast zitten vol en ze zegt dat ik mag pakken wat ik wil, erg lief! Als ik mijn koffie heb gaat zij weg,de deuren zijn open en dus kun je even relaxen op de gang of recreatie ruimte. Ik ben nu dus alleen en ik begin te huilen.
De deur van de cel tegenover mij staat ook open en de vrouw die daar zit,ziet mij en vraagt of ik in haar cel kom roken. Dat doe ik en ga daar even zitten om bij te komen en haar verhaal te horen. Deze vrouw zit hier voor openstaande boetes,12 weken moet ze blijven,ze zit er al 10 en zal samen met mij ,op dezelfde dag vrijkomen, zo triest. Ook haar celgenoot zit hier voor openstaande boetes,deze vrouw zit 3 maanden. Deze vrouw is verliefd geworden op een vrouw van een andere afdeling. Soms kunnen ze elkaar zien omdat de vrouw van de andere afdeling het eten uitdeelt van de gedetineerden. Ze staan soms stiekem te zoenen achter de eet wagen .
Als mijn shaggie op is ,ga ik terug naar mijn cel en ga weer zitten.
 |
| De cel 5 bij 2 meter |
Tsja ,daar zit ik dan, ik ruim mijn spullen verder op en ga een rondje lopen.
Verderop in de gang zit een vrouw op leeftijd,ze heeft een verloren blik in haar ogen. Ze heeft een celstraf van 8 jaar ,hoorde ik. Ze heeft haar 21 jarige gehandicapte zoon vermoord,brrrr.
Er zit op een andere afdeling nog een vrouw die haar kind vermoord heeft,een baby van 16 maanden,dood geslagen tegen de muur, bah wat gruwelijk!! Deze vrouw heb ik zelf nooit gezien.
De eerste nacht heb ik slecht geslapen,de vele indrukken,de verhalen en de gedachten aan mijn man en kinderen maakt me verward en verdrietig. Uiteindelijk slaap ik een paar uurtjes, bovenop het stapelbed.
Om 07.30 doet mijn cel genoot de gordijnen open en maakt me wakker. Ze komen er zo aan! Ze schreeuwt het bijna. Wie dan? vraag ik. De piwiś met medicatie. Ik leer op dat moment dat de bewakers,piwies,worden genoemd. De medicatie heeft ze hard nodig om rustig te blijven en zoveel mogelijk vrij te blijven van afkick verschijnselen. Ik kom uit bed en ga heel lang douchen,zoals ik iedere dag zou doen en soms wel 2x om de tijd te verdrijven. Mijn cel genoot heeft koffie voor me gezet.
Nadat de medicatie is uitgedeeld aan alle meiden gaan de deuren open. Het is 08.00. De meeste meiden gaan werken,dan ben je er even uit. Ik sta ook op de wachtlijst maar er is nog geen ruimte over dus ik ben 'vrij' .Om 08.15 word er geroepen over de gang. ARBEID!! De dames verzamelen zich en zijn tot 12.00 weg.
Nurilla komt mij opzoeken en we doen spelletjes en we kletsen. Ondanks dat gaat de tijd tergend langzaam.
Als de meiden terug zijn van arbeid gaan de celdeuren op slot,het is lunchpauze. We eten en drinken en roken. Mijn celgenoot verteld in geuren en kleuren haar inbraak verhalen om aan geld te komen voor de heroïne,ze vind het stoer om te vertellen. Ik heb alleen maar medelijden met haar,zo'n jong meisje en zo verknipt.
Na de pauze gaat de deur weer open,ik mag er weer uit omdat ik een groene kaart heb. Deze heb ik omdat ik mezelf gemeld heb en niet ben opgehaald/opgepakt. Mijn celgenoot mag er niet uit,die moet daar blijven tot de volgende ochtend,op een uurtje luchten na dan.
Het is fantastisch weer en daarom mogen we deze avond een uur extra luchten,dit is uitzonderlijk verneem ik. Maar zeer welkom. Het is niet alleen heerlijk om frisse lucht op te snuiven maar ook om even flink te lopen en ook andere mensen te spreken van andere afdelingen. Niet dat ik daar vrolijk van werd maar dat zou ik pas later ervaren.
Ik word deze dag nogmaals opgeroepen voor visitatie,vreemd vind ik het,zeker omdat ik bij die drugsverslaafde zit,dacht ik nog. Maar het ging anders.
Ik moest nogmaals mijn vinger afdrukken geven omdat dit de vorige dag niet gelukt was. Degene die mijn afdrukken neemt is erg enthousiast over haar werk en de apparatuur waar ze mee mag werken. Ze leeft in een compleet andere wereld dan ik....Vervolgens op de foto,uit haar bureau komt er vol automatisch een camera omhoog zoomen, ze vindt het prachtig.
Hierna krijg ik sport kleding. Er is 1x per week fitness.Dan weer terug naar mijn afdeling en na een half uur weer terug. Er moet een longfoto gemaakt worden om TBC uit te sluiten. Een soort SRV wagen staat buiten en daar weer melden. Röntgenfoto maken en weer terug.
Inmiddels is het avondeten uitgedeeld, een ranzige magnetron maaltijd,ik zie geen wormen ....
's Avonds dus nog luchten en ik zoek mijn Namibische vriendin Nurilla op. Ze verteld me waarom zij hier zit.
Op haar werk is ze beschuldigd van diefstal . Zij was degene die de boodschappenlijst aftekende voor akkoord. Een collega maakte hier misbruik van en deed boodschappen voor haar zelf. Omdat Nurilla ondertekend had ,was zij de schuldige. Haar werkgever heeft aangifte gedaan en toen vervolgens de zaak voor de rechter kwam,zei hij,u krijgt een boete mevrouw. Nurilla weigert deze,terecht,te betalen. Daarop zei de rechter dat ze dan maar 2 weken moest gaan zitten,Hier ging ze mee akkoord. Ongelofelijk ook dit!
Er word hier geschreeuwd,gelachen,geroddeld en gekletst. Maar vooral hoort iedereen het liefste zichzelf hier. Omdat ik nieuw ben komen er een aantal vrouwen vragen waarom ik hier zit en voor hoelang,als ze die informatie hebben dan beginnen ze direct over zichzelf,iedereen wil zijn verhaal kwijt.
Ik kom naast een ogenschijnlijk normale vrouw te zitten,vrouw van middelbare leeftijd,een soort moeke. Ik ben benieuwd naar haar verhaal. Ze zit hier voor een poging tot moord op haar man. Ze heeft haar man geprobeerd te vergiftigen met onkruid verdelger,dat had ze in het koffie apparaat gedaan. De man leeft nog gelukkig. Ik vroeg nog waarom ze dat had gedaan en ze zei dat hij was vergeten de papegaai eten te geven en dat de papegaai nu dood is! Waaaat?? Wat een verhaal zeg. Ze zat al 2 maanden in voorarrest in afwachting van haar proces.
Heftig,heftig,heftig al die verhalen. Mijn gevoelens worden alle kanten op geslingerd hier. Tot nog toe voel ik me rot en verloren,dit wil ik nooit meer. Ik voel me overgeleverd,bang en zenuwachtig.
Maar ondanks dat vind ik het ook erg interessant. De meiden die hier zitten hebben over het algemeen een erg laag niveau en veelal een slechte jeugd achter de rug
Het is avond,de deuren gaan op slot,o, wat voel ik me gevangen!!
Ik kijk wat tv en schrijf mijn verhaal en ga slapen.
Hoe beter je luistert naar de stem binnen in je,hoe beter de buiten wereld je hoort.
Zaterdag 3e dag
Wederom slecht geslapen,ik ben bang om naar bed te gaan,ik ben bang voor mijn eigen gedachten. Ik had gisteren zelfs een soort paniek aanval. Geheel onbekend voor mij. Mijn gezicht trok alle kanten op,het leek even of ik gek werd,door draaide maar gelukkig hervond ik mezelf. Ik huil iedere dag wel even,wat word ik op de proef gesteld.En wat een zelf confrontatie ook. Heftig dit.Iedereen doet luchtig over mijn tijdsduur,logisch ook als je maanden of jaren moeten zitten maar ik heb alleen met mezelf te maken. 2 fucking lange weken! Ik mis de jongens zo! Het is net of ik op school zit met al die meiden.,ik val er buiten,ik voel compleet geen connectie. Ze praten alleen maar over hun zaak en hun advocaten enzo. Enig serieus gesprek is hier niet mogelijk.
Nog 12 nachten,dan mag ik naar huis. Volgens mij ga ik schreeuwen als ik hier weg mag,wat een feest zal dat zijn en dan het moment dat ik mijn jongetjes weer zie en in mijn armen kan sluiten,zo fijn!
Ik doe aan zelf observatie,ik ben duidelijk stil en afwachtend,zo ben ik blijkbaar.
Ik besef me dat mijn leven op zijn kop staat en dat ik het zo snel mogelijk goed wil hebben. Rust en regelmaat voor mezelf en mijn kinderen.
De derde dag is nu bijna om ,het is 18.35 . We mochten extra lang luchten vanwege het mooie weer. Door de week is het 2 keer per dag luchten en in het weekend maar 1x per dag.Dat luchten is erg belangrijk.
Als we terug komen van luchten is onze buurvrouw ook net terug. Ze is vandaag weg geweest,haar moeder is overleden en ze mag de dienst bijwonen onder begeleiding van politie. Heel erg lijkt me dat. Ze komt zwaar aangeslagen terug en ze doet haar verhaal bij ons in de cel,binnen notime staat ons kleine celletje vol met kakelende vrouwen. De deuren blijven langer open dan normaal zodat zij haar verhaal kwijt kan aan ons. Om 17.15 gaan alle cellen op slot tot morgenochtend 09.00. De verslaafden krijgen hun eerste portie valium zodat ze rustig blijven en om 23.00 nog een keer. Als er op de deur geklopt word om 23.00 komt mijn celgenoot haar bed uit. Ze pakt water en het doorgeef luikje gaat open. Zo word ś avonds de medicatie gegeven. Op deze avond neemt ze niet alles in,ze laat 1 pil tussen haar vingers glippen zonder dat de bewaking het ziet. Als het luikje weer dicht is zegt ze,hier voor jou. Ze wil me een valium tablet geven omdat ik zo slecht slaap. Ik ben erg onder de indruk,ik vind het zo lief van haar,ze heeft het zelf zo hard nodig. Ik weiger,veel te heftig voor mij en dan neemt ze hem alsnog zelf.Mijn cel genoot hoor ik niet meer.
Ik heb Moessie ook nog gebeld vandaag,dat vond ik fijn,ze is zo lief. Ik moest huilen weer maar dat luchtte tegelijkertijd ook op. Contact met de buitenwereld is heel fijn. Morgen bel ik haar weer dan hoor ik ook hoe het met Mark en de kinderen gaat,ik ben zeer benieuwd.
Morgenochtend ga ik naar de kerk,alles wat er te doen is,doe ik. Anders moet ik op cel blijven en dat is reuze saai.
Een aantal vrouwen staan vandaag de hele dag in de keuken,ze bereiden roti voor ,voor morgen,voor de hele afdeling.
We eten dan,eenmalig,gezamenlijk,daar ben ik zeer benieuwd naar.
Verdriet en berouw zijn ziektes,geluk en blijdschap het medicijn.
Ik probeer te leren van de dames hier,niemand lijkt zich druk te maken over zijn straf,gewoon wat van maken ,zeggen ze en dat probeer ik dan ook. Maar,jeetje he,hoe dan,ik kan niet tegen mijn gedachtes op en het feit dat mijn vrijheid me hier ontnomen word,brrrrrr, tot morgen,ik stop er nu weer mee.
Zondag
3e nacht zit erop. Ik word om 08.30 wakker en moet me haasten. Raar gegeven dat je haast kunt hebben in de bajes. We gaan om 09.00 uur naar de kerk. Ik kleed me aan en fris me op. Mijn koffie staat al klaar. Ik draai een heel dun shaggie. Ik heb nog maar heel weinig shag,ik moet zuinig aan doen ,ik heb ook geen geld voor een nieuw pakkie. Ik heb mijn laatste geld uit gegeven aan de buskaartjes hier naar toe. Als je hier binnen komt mag je kiezen uit een telefoon kaart of een pakkie shag,beide,eenmalig,gratis. Ik koos dus voor een pakkie shag,als ik bel,bel ik collect call.
De kerkdienst is in de sportzaal. Een stuk of 40 vrouwen wonen de dienst bij.Voordat de dienst begint krijgt iedereen de kans om een kaarsje aan te steken. Ik steek er 4 aan,3 voor de kinderen en 1 voor Mark,in gedachten ben ik bij ze. O,o,o wat mis ik ze!
Een uur dienst met gebeden,gezang en verhalen. Achter de stoelen staan een stel piwies ons te bewaken...
Na afloop krijgen we koffie en koekjes,lekker.
Dan terug,we hebben recreatie en worden dus niet ingesloten. Niet dat het veel voorstelt maar we iets meer vrijheid,je mag bij anderen op cel,je kan bellen,of in de gemeenschappelijke ruimte zitten. In deze tijd moet je ook je cel schoonmaken en dit word ook gecontroleerd. Ook word in deze tijd het voedsel uit gedeeld. Brood,beleg,zuivel en avond eten. Het eten is bar slecht,er zitten stickers op de magnetron bakjes maar daar word gewoon weer een nieuwe houdbaarheid sticker overheen geplakt. Vrouwen die hier lang zitten krijgen flesjes van Nutricia,van die voedingsflesjes,dat hebben ze hard nodig .
Ik bel Moessie nog even,ik vind het fijn haar stem te horen en te horen hoe alles thuis gaat.Ik hoor dat het heel goed gaat en dat maakt me een stuk rustiger.
De celdeur gaat weer dicht ,een uurtje,lunchpauze.Daarna is de deur weer de hele middag open.Vanavond eten we gezamenlijk roti,samen met de smokkelaars moordenaars geweldplegers,bolletjesslikkers,hoeren en verslaafden. Een bont gezelschap.Ik zal aan het einde van de dag nog even schrijven hoe het geweest is. Nog 11 daagjes jongens dan is mama weer bij jullie,voor altijd!
Wees niet bang een stukje van jezelf te geven,het groeit allemaal weer aan.
zondagavond 18.45
Een goeie middag gehad. Als om 13:00 de deur weer open gaat zoek ik mijn vriendin op. Ik vraag of ze zin heeft om een spelletje te spelen. Dat wil ze wel. we zoeken samen wat uit en gaan naar mijn cel. Als we zo lekker bezig zijn komt er een bewaker naar ons toe (Derk is zijn naam en ik zal nog veel aan hem hebben de komende tijd) en vraagt of wij misschien samen op een cel willen omdat hij ons zo vaak samen ziet. Zij ziet het wel zitten,ik moet er even over nadenken,ik vind het zielig voor mijn cel genoot. Nurilla heeft een minder prettige cel genoot,ze heeft haar telefoonkaart leeg gebeld en haar shag gestolen,echt heel vervelend.
De roti is klaar en het is de bedoeling dat we het afhalen. We eten toch niet gezamenlijk,er is besloten dat iedereen in zijn eigen cel eet,wel met de deuren open. Het is heerlijk,ongelofelijk wat lekker,eindelijk iets vers en gezonds,ik eet zoveel ik kan.Wat heb ik dit nodig. Lekker salade erbij en als toetje chocolade taart en een ijsje,wat een feest.Ik zit bomvol. Er word nog geroepen dat er over is. Ik snel weer naar de keuken en pak wat ik kan,dan heb ik morgen ook nog lekker te eten i.p.v. gepureerde kamelen drollen. Ik heb nog genoeg te vertellen maar geen zin meer om te schrijven, tot morgen!
Het is eenvoudiger eerlijk te zijn tegen anderen dan tegen jezelf.
Maandagavond,bijna 19.00
Deze dag is redelijk snel voorbij gegaan,gelukkig. Vanmorgen om 08.00 mochten we naar de bibliotheek. Een klein zaaltje met een heel aantal boeken en een leestafel.De tafel is vol met dames die zitten te kletsen,die komen niet voor boeken. Ik wel,ik neem mijn tijd en kies 3 boeken uit,verder neem ik de Metro mee en de Bajeskrant. Als ik terug ben op de afdeling mag ik gaan verhuizen naar mijn andere cel.Mijn celgenoot helpt me inpakken en na een uur ben ik klaar. Ik drink mijn laatste bakkie koffie met Rosita en laat nog een lief bedank briefje achter op haar prikbord.De rest van mijn middag breng ik door met mijn nieuwe cel genoot,Nurilla.
We luchten 2 keer en doen veel spelletjes,kijken tv en natuurlijk lekker lang douchen. Nurilla kookt,wat betekend dat ze die vreselijke maaltijden die we krijgen nog wat probeert beter en lekkerder te maken.De aardappels bakt ze in de frituurpan,zo zijn de bacteriën dood. Frituren kan alleen in de grote keuken en dat moet dan ook voor 17.00 gebeuren ,daarna zijn de cellen op slot.Het is goed gelukt wat ze heeft gemaakt. Ze dekt de tafel en samen eten we zo,het is gezellig.
Mijn gevoelens gaan nog steeds alle kanten op, vooral 's avonds ben ik angstig en kan ik moeilijk in slaap komen. Wat ben ik blij als ik buiten ben.Ik ben pas zeker van mijn vrijheid als ik het terrein verlaten heb.Als er nog een boete openstaat kunnen ze je zo langer vasthouden brrrr.
Morgen ga ik voor het eerst naar arbeid,ik verdien daar 0,75 cent per uur. Kaneel stokjes inpakken,heb ik gehoord,3 uur lang. Maarja,kijken wat het is,beter dan vervelen in ieder geval.En dan is het alweer dinsdag en dan schiet de eerste helft van de detentie alweer op.
Morgen ook Moessie weer bellen,dan hoor ik weer hoe het op het thuisfront gaat,dat hoor ik heel graag .En hopelijk krijg ik woensdag bezoek!
Ik mis warmte en liefde en aandacht. Ik heb veel tijd om na te denken,dat is goed. Ik ga duidelijk voor mezelf en de kinderen kiezen en het leven leven hoe ik het wil. Ik leer mezelf wat beter kennen en ben me bewust van mijn jeugd trauma,heftig hoor,het leven gaat niet vanzelf. Maar ik ben hoopvol,ik ga gelukkig worden samen met mijn jongens.
Tot morgen,na arbeid en bellen,liefs xxx
Wat ik bewonder bij een ander heb ik waarschijnlijk bedekt bij mezelf.
Dinsdagavond,bijna 21.00
Vanmorgen arbeid gehad,van 07.45 tot 11.45 . Ongelofelijk geestdodend werk. Twee vaatdoekjes 1 schuursponsje en een doosje afwasmachine blokjes , samen in een doosje doen voor Centerparcs. Pfff,wat een rot werk. Maarja ,we zijn bezig en verdienen 3 euro,geloof ik per dag.Ik zit eerst aan een volle tafel met vrouwen maar ik kan de verhalen en het geschreeuw niet aan. Ik ga naar Nurilla,aan de andere tafel,lekker rustig. Ik verzink in gedachten.
Terug op cel gaat de deur weer een uur op slot en we lunchen samen. Om 13.00 weer open,heerlijk, 'vrijheid'. De deur gaat al snel weer dicht,er is paniek,snel snel snel,terug je cel in. Er moet een gedetineerde van de mannenkant naar de isoleercel maar bij de mannen zit die vol en dus moet hij bij de vrouwen. We mogen deze man niet zien. We zien hem wel,we kijken naar buiten en hij komt eraan,onder begeleiding van 6 bewakers .Als hij opgesloten is mogen wij weer vrij. Ook nu weer van korte duur ,het brandalarm is afgegaan en de brandweer is onderweg. Wij worden weer opgesloten,dat vond ik eng,wat als er echt brand is? Dit bleek loos alarm.
Wederom de deur weer open en we gaan spelletjes doen en daarna luchten.Zalig even in zon. Daarna eten en avond recreatie,dat is 1 keer per week,dan gaat de deur om 20.00 dicht i.p.v. 17.00. Ook op deze avond mogen we luchten,heerlijk!
Vanmiddag was ik zeer onrustig en zenuwachtig. Ik heb een gesprek gehad met Derk,een bewaker.Zeer toffe vent. Ik vertel summier mijn verhaal en hoe mijn leven op dit moment in elkaar steekt en ook dat ik dakloos ben samen met mijn 3 kids.Hij zoekt gelijk het telefoon nummer van het Leger des Heils in Gouda en regelt een afspraak met de casemanager. In de gevangenis kun je op veel manieren hulp krijgen. Zowel geestelijk als praktisch.Ik mag vanuit de gevangenis gratis bellen om vast e.e.a. te regelen hier vandaan. Erg fijn. Niet iedere bewaker staat toe om gratis te bellen, ik heb zelfs nog om shag gevraagd wat ik gratis kreeg,ik ben zeer goed geholpen door deze man.
Hierdoor ben ik wat rustiger geworden. Heb geen doemscenario's meer in mijn hoofd. Ben nu overtuigd dat het goed komt. De vraag is nog wel of Mark meegaat in mijn verhaal en ideeën,we zullen zien.
Ik heb mijn celgenoten niet voor niets ontmoet,vooral Nurilla ,die kiest zo duidelijk voor zichzelf. Ik heb er bewondering voor. Ik ga nu douchen en afkolven. Daarna nog wat tv kijken.
Morgen woensdag,ik hoop dat Wim komt! Trusten.
Woensdagochtend 09.00
Kort geslapen,niet vanwege de stress maar vanwege lang kletsen en lachen. Ik heb nu 2 dagen niet gehuild .Gisteren gelachen dus en dat is echt het enige medicijn hier.Nurilla vind mij erg grappig en ze lacht dan ook regelmatig hard en luid.Mooi om te horen. Wat een proces zo'n gevangenis,ik leer mezelf aardig kennen zo.Ik leef hier,net als iedereen op hoop,geloof en fantasie,plannen en ideeën.
Ik ben nu voor het eerst even een uurtje alleen en dat is lekker. Nurilla is sporten,ik koos voor opsluiting. Even rustig koffie drinken,roken en schrijven. Ik neem hier veel in me op. Bestudeer het gedrag van de vrouwen en bekijk hoe de groep zich gedraagd,hoe een ieder zijn eigen plek krijgt of opeist. En vooral de hiërarchie. Die lijkt in iedere groep aanwezig. Opvallend vind ik ook,hoe langer je straf hebt hoe arroganter je bent of stoer,heel vreemd gedrag. Vrouwen zijn enorme aandacht trekkers en zeer emotioneel. Maar ook lief en zorgzaam,dat heb ik duidelijk gemerkt ook hier.Het zijn leuke mensen die vrouwen,bijzonder volkje.
Nou,bijna op de helft,veel bezig zijn verdrijft de tijd. Hier zijn is een bijzondere les voor mij,het hoort blijkbaar bij mijn pad of levensles.
Ik heb gemerkt dat ik ook gestrest raakte omdat ik de verantwoordelijkheid bij beide vaders moest leggen. Ze zorgen samen voor de kids,hoe bijzonder is dat... Ik ben daar inmiddels ook wat rustiger onder,hun zijn ook volwassen en ze regelen het gewoon.
volg je dromen,ze weten de weg
Woensdagavond 18.20
Wim is geweest en dat was fijn! even huilen,even knuffelen. Toen ik werd opgeroepen voor bezoek was ik zo blij. Wel weer een heel gedoe,schoenen uit zakken leeg,fouilleren maar ja geeft niet,toen ik door het kleine raampje naar de zaal keek zag ik hem zitten,joepie!!
Uurtje lekker gepraat en toen terug. De lieverd had zelfs nog 20 euro op mijn rekening gestort,wat kon ik dat goed gebruiken!
Later op de middag weer huilen,nu van vreugde. Een jonge meid kreeg onverwachts te horen (na 2 jaar detentie) dat ze per direct mocht gaan,spullen pakken en naar huis! Ach wat was ze blij en de hele afdeling met haar,we juichten,zo super fijn voor haar.
En verder is het saai,geen arbeid vandaag en morgen en overmorgen ook niet,ik het weekend is er sowieso geen arbeid. Het vele spelletjes doen komt ook een beetje onze neus uit. En schaken doet ook niemand aan helaas.Morgen Moessie weer bellen,daar kijk ik erg naar uit.Verder maak ik me nog een beetje zorgen over mijn openstaande boete,ik weet de status er niet van.Dat moet ik nog navragen.Ik moet er niet aan denken om hier nog maar 1 dag langer te moeten blijven,dan word ik gek!!!Ik heb plannen en ideeën voor de toekomst en die ga en wil ik z.s.m. uitvoeren.Voordat ik eraan begin nog 3 daagjes naar een festival,even bijkomen en dan beginnen.Here i come!
Tot morgen lieve kinderen,ik denk heeeel veeel aan jullie! Zonder jullie ben ik niet compleet. Doei superkanjers,nog een weekje! Love forever!
Donderdag 19.29
Vanmorgen werden we om 07.30 gewekt en kregen we te horen dat we toch naar arbeid moeten gaan. Ik baal,ik ben amper wakker en over een kwartier moeten we al beginnen. Weer die klote vaatdoekjes inpakken. Nou ja,oké,het is maar 3 uurtjes. Daarna een uur opsluiting,dat vinden we niet erg. We lunchen uitgebreid,drinken koffie,roken en kletsen. Om 13.00 weer vrij en dan Moessie bellen. Als ik haar aan de telefoon heb verteld ze mij dat de boete onherroepelijk is. Ik raak volledig in paniek! Ik vraag Moessie om Mark weer te bellen dat ie iets moet regelen,ik trek dit echt niet. Ik spreek af dat ik haar vanavond terug bel.Om 14.45 mogen we naar buiten,een half uur i.p.v. een uur. Ik heb een afspraak met de casemanager. Ik vertel haar mijn verhaal,over de boete,over mijn paniek en ik vertel haar ook dat ik onderdak nodig heb.Ze beloofd me om van alles in werking te zetten,Gemeente Gouda bellen voor onderdak, en bellen voor de boete en vragen om uitstel.Morgen hoor ik meer van haar,zo beloofd ze,ik weet dan nog niet dat ik 5 dagen niets meer van haar zal horen.
Ik ga nog even snel naar buiten toe.
Derk spreekt me aan,hij is ook degene die de casemanager e.d. voor me geregeld heeft.Ik begin te huilen ,over die boete en dat ik naar huis wil. Gelijk nog een piwi erbij die naar mijn verhaal komt luisteren. Derk draait een shaggie voor me. Je bent moeder ,ze mogen je niet zomaar langer vasthouden en bovendien,zegt ie,je moet voor de 29e betalen en als je dat niet doet dan geven ze dat door naar hier. Dat duurt altijd even en dan ben jij inmiddels al thuis.En,zegt ie,ik laat je bellen naar de ombudsman,die helpt je wel. Jij gaat echt weg hier,zegt ie geruststellend. Wat een fijne man,erg veel steun gehad van hem! De rest van de middag ben ik gestrest en ik bel Wim nog even om te vragen of ook hij Mark op zijn hart wil drukken iets te regelen.
Vanavond Moessie weer gebeld,goed nieuws,ik mag gewoon naar huis en bij thuiskomst een regeling treffen,yoehooeeee!!! Wat een opluchting,ik ben zoooo blij!!Ik ren gelijk naar Nurilla om het te vertellen en ook zij is zo blij voor me.
Lichte twijfel blijft me bevangen ,jammer genoeg,ik ben pas echt blij als ik hier weg ben.Als ik eraan denk dat ik de jongens en Mark weer zie,springen de tranen in mijn ogen.Ik kan niet wachten om hun weer te zien,te voelen ,te ruiken en te horen,mijn ultiem geluk.Mijn liefde voor hun zit zo diep :)
Inmiddels is hier in de eerste week mijn borstvoeding helemaal gestopt. Ik vind het jammer dat het op deze manier moet stoppen...
Nou,bijna weekend en dan nog een paar daagjes
Fijne avond kusssssss
Vrijdagavond 19.00
Kort geslapen afgelopen nacht,ik ben wederom bloednerveus en word gek van mezelf. Ik praat met Derk ,hij is de enige die me rustig krijgt.Zijn rust en natuurlijke kracht,zijn geruststellende woorden helpen mij hier doorheen. Hij houdt zich erg bezig met mij en dat vind ik fijn. Ondanks dat ik nu zeker weet dat ik donderdag naar huis mag donderdag krijg ik mezelf niet rustig. Ik kan gewoon niet tegen deze vrijheidsontneming.
Uitslapen lukte dus ook niet vanmorgen. Ik bel Wim en Judy nog even, ik vind het fijn om ze te horen,als ik bel zitten ze samen aan de telefoon,zo lief. Ik vraag hun tevens of ze wat kosten voor mijn auto willen betalen en dat doen ze zonder moeite,super! Ondertussen komt de voedselkar langs om ons eten uit te delen. Twee bakjes met avond eten,ziet eruit als braaksel,2 broden,voor het hele weekend,vleeswaren,2 bakjes smeerkaas,2 yoghurt en 2 appels. Nurilla gaat na het uitdelen direct op jacht naar overschotten. Op zo'n manier hebben we 3 a 4 maaltijden en halen we overal het beste uit.We eten heel veel ,de hele dag door,waarschijnlijk omdat het niet vult. We fantaseren vaak over lekker eten en ik merk dat de anderen dat ook doen,iedereen snakt naar lekker en goed eten .Volgende week weer lekker thuis eten :)
Vanmiddag 2 uur arbeid gehad en verder ben ik begonnen met het kleuren van kleurplaten. Er worden hier viltstiften en potloden uitgedeeld. Er liggen kleurplaten en wat andere knutsel spullen.
Ik ga nu douchen,kleuren,bakkie drinken(gelukkig is er wel melk en rietsuiker)
Ik hoop dat mijn gedachten me met rust laten,ik denk aan de woorden van Derk,dat helpt me wel op dit moment.
Doei lieve kindertjes,het begint op te schieten,het gemis is enorm!
Zaterdagavond 19.00
Vandaag een enorme saai dag,alle dagen zijn saai maar deze dag spant de kroon. Maar goed,ik moet me toch vermaken. Ik heb vandaag zeker 3 uur zitten kleuren. Ik vind het leuk en lekker om te doen. Ik blijf veel op cel vandaag. De deur is wel de hele dag open maar ik heb geen zin in die drukte.,ik ben liever alleen. Ik kijk tv,maak de cel schoon,eet ,drink koffie en ga heel lang douchen.We mogen een uur luchten maar het is zulk rotweer dat we gelukkig na een half uur weer naar binnen mogen.Ik bel Moessie nog even en hoor dat alles goed is thuis.Ik hoor ook dat ik binnenkort post krijg,dat vind ik fijn,alle contact met de buitenwereld is fijn. Nog 5 daagjes,pfff wat een hel hier!. Die constante spanning,in mijn nek en buik en al die gedachtes....dit is geen plek voor mij,ik kan niet ontspannen. Ik moet weg hier,verder met opvoeden en het leven aangenaam maken :)
Ik ga nog een bakkie zetten ,kleuren en douchen. Morgenochtend naar de kerk,kaarsjes aansteken en luisteren naar de mooie woorden en verhalen die de meiden zelf mogen vertellen.
O,ja,dat verhaal van Bonny en Clyde,wat onlangs in het nieuws was,dat rovende en mishandelende stel ,zij zit ook hier,een meid van 20,keiharde griet,ik geloof dat ze een jaartje of 8 mag blijven.
http://www.nrc.nl/nieuws/2015/04/02/16-en-12-jaar-cel-voor-antonio-van-der-p-enise-b
Zondag 16.04
Net een uur luchten achter de rug,nog een uurtje de cel open en dan achter slot en grendel tot morgenochtend.De nieuwe en laatste week begint hier dan.Ik zit veel op cel,meer dan in het begin,geen behoefte meer aan contact,ik zit uren te kleuren.Het is niet alleen tijd verdrijf maar ook therapie. Vanmorgen vroeg nog naar de kerk geweest. Wederom 4 kaarsjes aan gestoken voor mijn 4 kanjers. Ik heb ook mee gedaan aan de gebeden,wie weet helpt het :) .
Op zondag is ook de week verstrekking. Je hebt per week 548 punten en daar kun je ,beperkt, extra spullen/eten mee bestellen.
Als aan het einde van de dag de deuren dicht gaan is er weer rust. Zo'n dag als vandaag is erg onrustig voor mij,alle deuren staan open,er klinkt luide muziek uit de cellen ,stofzuigers,gelach,gehuil,geschreeuw,lopen en rennen over de gangen.Tv's die hard aan staan. In de recreatie ruimte is het ook druk,er word veel gekookt door de meiden. In de deze ruimte zijn ook de telefoon cellen,2 stuks,vaak met rijen wachtenden voor je.Al met al erg druk hier en ik kan er niet zo goed tegen.
Tot morgen weer na arbeid,dikke knuffel!
Maandag 27-07-2015 19.30
Weer een dag voorbij,joeppie!!
Vanmorgen Moessie gebeld,de een na laatste keer :D ook zij heeft me er doorheen gesleept met haar lieve woorden en medeleven. Vanmorgen nog wat gelezen nadat we bij de bibliotheek waren geweest.
Vanmiddag weer naar arbeid geweest. Dit was voor mij de laatste keer,ik ben er helemaal klaar mee. Wat een rotwerk voor 0,75 cent per uur. De leiding gevende word werkmeester genoemd. Ze houd ons in de gaten en controleert ons. Ik zat van de week ,tijdens de koffie pauze,met 1 bil op tafel. Ze gebaarde met haar hand vanuit haar kantoor dat ik eraf moest. Ik deed net of ik haar niet snapte. Ik hou niet van denigrerend gedoe,word ik heel boos van....Ze moest dus helemaal haar kantoor uit komen om het mij te komen vertellen dat het niet mocht wat ik deed. Wat een vertoning hier joh en wat een slaven arbeid,ik ga er niet meer aan mee doen,liever opgesloten worden.
De toiletten zijn gescheiden voor personeel en werknemers,op de deur van het toilet hangt een bordje'toilet voor gedetineerden'
Het gevolg van het weigeren van arbeid is dat je 'rapport'krijgt. Wat betekend dat je wordt opgesloten en uitgesloten word van arbeid. Nou,dat is precies wat ik wil,lekker hoor.
Nog 2 volle dagen hier en dan ben ik weg,yoehoe!! Ik probeer hiervandaan nog e.e.a. te regelen, Leger des Heils en nazorg gedetineerden. Ik kan niet wachten totdat ik mijn jongens in mijn armen kan sluiten.
De avonden zijn goed te doen hier inmiddels. We kijken tv en daarnaast verteld Nurilla ook veel verhalen over haar jeugd in Namibie,mooie verhalen,wat een ander leven dan hier.Ze heeft gevochten tegen de apartheid,is opgepakt geweest door de politie en daar ook mishandeld. Speciale opleiding gehad op school,geen reguliere school en ook een strijdlustige moeder,bijzonder te horen allemaal.
Ik ga zo lekker slapen en uitslapen ook,ik ga niet meer werken!
Doeiiiiii
Dinsdag 18.48
Nog 1 volle dag hier en dan wegwezen! :)
Vanmorgen ben ik dus niet gaan werken. Dit tot ontsteltenis van de piwi's hier. Vooral omdat ik het niet gemeld had. 2 Piwi's naast mijn bed,want daar lag ik nog :) Ik zou rapport krijgen,lol, jahoor prima,jullie doen maar. Ik ga weer slapen. Deur gaat op slot en ik ga er toch maar uit,lekker wakker worden met ontbijt en vervolgens weer een uurtje terug naar bed,daarna heel lang douchen. Dan nog een poosje kleuren,koffie drinken en twee documentaires gekeken.
Ik bel de jongens,o,o,o, wat fijn om die stemmen te horen! Zo fijn.
Daarna het Leger des Heils gebeld en een afspraak gemaakt,ook geregeld,fijn gevoel.
Vervolgens terug naar cel en daar met 5 dames even zitten kletsen,dat was even gezellig :)
En dan nog een uurtje luchten. Er loopt een vrouw van een andere afdeling die peuken loopt te rapen,iedereen lacht haar uit,ik niet,ik vind het zielig en ook moet ik aan Mark denken,peuken rapen is een hobby van hem,lol.
Na het luchten moeten we ons allemaal verzamelen in de recreatie zaal. Er is vanmorgen gevochten op de afdeling en er word zeer veel geroddeld. Er volgt een preek van een piwi straks. Er word aan Nurilla en mij verteld dat we ons niet aangesproken hoeven te voelen maar dat we toch erbij moeten zijn. Als we daar zitten met zijn allen begint de piwi te spreken,hij verzoekt alle dames om te stoppen met roddelen en respect te hebben voor elkaar. Hij dreigt met 'rapport'als het weer gebeurd. Dat was de preek. Het voelt net alsof ik weer op school zit,ongelofelijk,wat is dit allemaal. Maar oké,dat was dat,terug naar cel en eten. Bami deze keer,dat staat op de verpakking,ik zie geen bami,wat ik wel zie,heb ik geen idee van.
Om 18.00 de deur weer open en ik bel Mark,wat heerlijk om zijn lieve stem te horen! Ik zie hem over twee dagen,jippie!
Woensdag 15.15
De laatste dag!!!!!!! yoehoe! Deze dag nog even afmaken en dan hopelijk vroeg slapen. Dit is echt het allerlaatste wat ik schrijf vanuit de gevangenis. Ik heb mijn belachelijke straf uit gezeten. Tot nooit meer.Ik ga een paar daagjes bij komen op een festival,dat is lekker.
En dan maandag gaan bellen en regelen voor onderdak. Maar eerst mijn kids zien,zoooooo fijn!
Morgen ochtend om 07.30 gaat de cel deur open dan snel naar visitatie en hup naar de trein.
We zijn met z'n drieën die vrij komen,we nemen gezamenlijk een taxi naar het station en gaan dan ieder onze eigen weg.
Bedankt meiden,succes en tot nooit meer hier!
Alles zal rech kommen (Derk)
Ik heb geleerd ,zeker hier in de gevangenis, hoe krom en fout ons rechts systeem is.
Ik vind het zeer onterecht om mensen op te sluiten voor boetes,soms wel 3 maanden. Deze mensen raken hun baan ,hun huis en zelfs soms hun kinderen kwijt,te gek en te triest voor woorden.
Zeer jonge meiden die beet genomen zijn en eenzaam in een vreemd land in de gevangenis zitten..
Vrouwen die ,zoals ik,wiet gekweekt hebben. Cel straf voor een plantje....en wat voor plantje, ik zal er binnenkort een uitgebreid artikel over schrijven.
Of wat dacht je van de gijzelingen....als je niet betaald (wet Mulder) dan gijzelen we jou, 3 keer per jaar zelfs en dan nog staat je boete open. Wat onmenselijk.
Ik zet dit verhaal,een jaar na dato,online,......op veler verzoek....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten